Hoi hoi,

Ik wist dit keer niet of ik al helemaal er aan toe was om weer een leuk verhaal te schrijven. Maar om praktische redenen heb ik er voor gekozen om me toch aan het toetsenbord te wagen. Ik bevind me namelijk inmiddels in een nieuw gebied, en ik merk dat ik het lekker vind om dan het vorige deel van m'n reis via deze blog af te sluiten. So.. let's go!

Ik heb jullie in het laatste verhaal verteld over de leuke camping in Paleochora, in het zuid-westen van Kreta. Ik ben vlak na het verhaal door gegaan om m'n route door Kreta te vervolgen. Maar, ik was soms wat onrustig, en ik had het gevoel dat ik niet helemaal lekker on-track was. Ik ga je vertellen waarom..

Enkele dagen hiervoor was ik enthousiast gemaakt door een jong stel om vlakbij een heel speciaal strand te bezoeken. Tevens zou me dat een mooie wandeling opleveren daar naartoe en als kers op de taart kon ik daar ook nog met m'n tentje op het strand overnachten. Ik zag het plaatje van mezelf op dat strand daar al helemaal voor me, lekker koken.. zonsondergang, je kent het.. Maar, dit zou ook de eerste keer worden dat ik dan met een bijna volledige uitrusting een tocht ging doen, en het betekende ook dat ik de volgende dag met al m'n spullen weer terug zou lopen.

Misschien voel je het al een beetje aankomen, maar ik bouw 'em verder op. Ik was op dit moment nog steeds in het bezit van de auto, dus het plan was als volgt: auto parkeren - heenreis - overnachting op strand - terugreis - en weer door. Een deel van m'n spullen kon ik achterlaten in de auto, maar daarvoor in de plaats kwamen de boodschappen en water voor 2 dagen. Nou, backpack vast, veters gestrikt en daar ging ik. 5 minuten later was ik weer terug.. Poging 1 was geen succes, de tas was veel te zwaar, en ik voelde dat dit niet kon. Dus bij de auto even goed achter m'n oren gekrabt, en mezelf nog eens de vraag gesteld; wat heb ik echt nodig voor de komende 24 uur? Zodoende kon ik een paar kilootjes lossen, en dat voelde gooeeeed. De tas voelde zo lekker licht, ik ben vol goede moed gaan lopen, maar ook poging 2 mocht niet baten, en was uiteindelijk ook de laatste poging die ik zou gaan doen. De fout was, de tas voelde een stuk lichter, maar was, achteraf gezien, nog veel te zwaar. Ik denk dat je voor dit soort tochten niet meer als 10kg op je rug moet hebben, en dat ik daar qua spullen misschien niet voor uitgerust ben. Ik zeg niet dat ik het niet nog eens ga proberen, maar ik weet wel beter hoe de voorbereiding er ongeveer uit moet zien, en dat je gewoon goed moet oppassen. Ik heb nog steeds af en toe last van m'n nek, en dat is niet fijn. Bovendien, dat stel dat me dit heeft aangepraat is natuurlijk met 2 personen, dus ook 2 ruggen, en dus 2x 10kg dat je kan meenemen, da's een wereld van verschil.

Nou, na de mislukte dag had ik een slaapplek nodig.. en ik raakte uiteindelijk weer terecht aan de Noordkust, maar een ander stadje..

En weet je, ik wil geen chronologisch verhaal schetsen over hoe het vanaf hier stap voor stap verder ging. Ik heb geprobeerd m'n reis door Kreta, zoals ik het in m'n hoofd had, te vervolgen.. maar ik stuitte hier en daar op meer dingen wat ik niet voorzien had, of niet had kunnen voorzien. Het resultaat is.. - je maakt andere keuzes. Ik heb veel plekken bezocht in relatief korte tijd, misschien gaf me dat het onrustige gevoel, want zo is niet mijn style, maar het heeft me juist ook een paar hele gave dingen opgeleverd! .. en daar wil ik graag over vertellen!

Een absolute hoogtepunt was Preveli Beach, een te gek strand weggestopt tussen de rotsen. Voor een picture-perfect overzicht van het strand moet je het strand voor de grap even Google'n, maar ik denk dat m'n foto's afdoende zullen zijn. Man, alleen hoe het strand is opgebouwd is al te gek. Het strand is dus weggestopt tussen rotspartijen, en het is tevens de uitmonding van een rivier. Zoet en zout water komen dus bij elkaar, en de rivier snijdt het strand als het ware door in de zee. En vanwege de aanwezigheid van lekker fris, helder bergwater, groeit er van alles langs de rivier, maar het zijn de palmbomen die het afmaken. En dan niet van die veel te mooie groen-bruine palmbomen van de foto's en de films, nee, gewoon lekker rauwe palmen, puur natuur. Het strand is dan soort uitwaaier van de rivier. Het water is helder en heeft een mooie diepe kleur, en de temperatuur was precies lekker. Ik heb me prima vermaakt, en ik denk dat deze periode van het jaar ideaal is (April), want het was lekker rustig.

Dit was echt gaaf, en ik hoop hier nog eens terug te komen met andere mensen, zodat zij het ook kunnen zien.

Op een gegeven moment raakte ik naar het oosten van het eiland, en heb ik daar op camping Koutsounari gestaan, gelegen in het gelijknamige dorp. De voorkant van de camping ligt aan de weg, maar de achterkant aan de zee. Het is een hele uitgestrekte camping, en je was zo 5-6 min. onderweg om naar de andere kant te lopen. Nu was de host van de camping een hele dikke vette mevrouw, die de indruk gaf zo weinig mogelijk te lopen om iets voor elkaar te krijgen. Ze verwees constant naar andere mensen om me te helpen, en ik had zelfs een keer het idee dat ze gewoon thuis was, maar niet open wilde doen. Dus na een dag of 3 wilde ik graag afrekenen, want ik had plots besloten om verder te gaan. Ik liep naar de voorkant van de camping, en ik trof haar in een schuurtje achter maar ze met frisse tegenzin de was aan het doen was. Ik vroeg of ik kon afrekenen, en daarop vroeg ze wanneer ik weg ging? Ik zei dat ik met 2 uurtjes weg zou zijn. "Ooh", zei ze, "dan kom ik zo wel jou kant op, ik maak dit eerst af".. Ik dacht "nou, op zich wel aardig dat ze even langs komt". Maar m'n volgende gedachte was dat zij natuurlijk nooit lopend mijn kant op zou komen.. en jahoor, daar kwam ze aan scheuren in der auto, en neehoor, niet uitstappen, maar het raampje omlaag en geld vangen. Tjaa, die zitten er ook tussen.

1 van de laatste bestemmingen was Sitia, een sexy stadje gelegen in het noord-oosten van Kreta. Ook een goede plek om de buurt te verkennen, want ook al is het westen van Kreta wat uitdagender, het oosten heeft ook wat te bieden. Ik was al enige tijd niet tevreden over m'n haar. Het leek soms net op een palmboom (zie foto's). Toen ik na het bekijken van een selfie m'n haar zag dacht ik van; "okay, dit is de druppel".. Maar ik ben dan iemand die niet altijd met de massa mee wil, ik wilde iemand waarbij het gewoon goed voelt, en waardoor ik me met ogen dicht me haar durf te laten knippen, niet zo'n afgelikte knipsalon. En zo was het moment daar dat ik m'n auto nergens kwijt kon voor m'n slaapplek, en ik dus wat verderop moest parkeren, en boem.. daar was ze dan, mijn Katerina! Een wieks vrouwtje, met een sterke persoonlijkheid maar ook de benodigde ervaring. T'is grappig, maar ik wist meteen dat zij m'n haar moest knippen. Een half uur later stond ik als een jonge Adonis weer op straat, en vroeg ik haar nog even op de foto.

Na Sitia heb ik de auto ingeleverd, en was het tijd om een nieuw avontuur te beleven. Kreta was mooi, maar ik was toe aan een nieuwe plek. Ik zou via 2 bootreizen aankomen op mijn volgende locatie, en op de 2e boot leerde ik Rob kennen uit Nijmegen, een toffe gast die zijn reis door Europa via een GoPro-camera'tje-aan-een-stick vast legt. En zo zaten we op het achterdek van de boot een biertje te proosten met een fantastische zonsondergang. En hij heeft dat mooi even op film gelegd, en ik heb dus nu ook een video' tje toegevoegd, kan je me ook even zien!:)

Nou, dan eindelijk over naar waar ik me nu bevind.. In Griekenland is het bijna Pasen. Maar de mensen zijn hier heel gelovig, de oudere generaties althans.. dat proef je uit alles. Pasen is hier niet zomaar een feestdag, het is een grote traditie en wordt, als ik dat zo mag aannemen, uitbundig gevierd. En dan kan je van alle plekken in Griekenland, tijdens Pasen, het beste op Patmos zijn.. een klein eilandje niet ver van de kust van Turkije. Mag jij raden waar ik nu ben.. Dat dacht ik ook, dus 1 mei is het zover, ik ben benieuwd!

Voor nu veel groetjes vanuit Skala, Patmos.. en een fijne K'day toegewenst!
Bye bye!